Henryk Uziembło - Alegoria Wiosny - Płaskorzeźba z okresu Młodej Polski z elementami symbolizmu i secesji. Blacha mosiężna. Wykonanie Józef Sperling. Początek XXw.
Sygnowana nazwiskiem autora kompozycji i nazwiskiem wykonawcy. Ten duet poznał się w Wiedniu i współpracował ze sobą m.in. przy okazji różnych prac wnętrzarskich. Na aukcji wystawiona również druga płaskorzeźba z cyklu.
Duży, efektowny przedmiot.
Wymiary:
Szerokość: 56 cm
Wysokość: 36,5 cm
Za Wikipedią:
Henryk Uziembło herbu Sulima (ur. 27 lutego 1879 w Krzu, zm. 3 sierpnia 1949 w Krakowie) – polski malarz, grafik i projektant.
W latach 1893–1897 studiował na Wydziale Przemysłu Artystycznego Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, następnie w latach 1897-1902 w Kunstgewerbeschule des Osterreichisches Museum für Kunst und Industrie w Wiedniu u K. Kargera. Później wracał na studia (1902-1903) do krakowskiej ASP w pracowni T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. W latach 1903–1904 przebywał na dalszych studiach w Paryżu w Académie Julian, studiował pod kierunkiem E. Grasseta, L. Simona i R. Prineta. Kształcił się również w zakresie architektury wnętrz w Londynie (1904-1905), potem wyjechał do Włoch, gdzie zwiedził Rzym i Florencję. W 1906 zorganizował w Wiedniu wystawę swoich prac, która odniosła bardzo duży sukces. Po powrocie do Krakowa pracował dla przemysłu metalurgicznego projektując lampy, świeczniki, naczynia. Jako kierownik artystyczny zakładów witrażowych S. Żeleńskiego dbał o wysoki poziom techniczny i artystyczny prac. W 1908 roku wziął udział w zbiorowej wystawie prac w krakowskim Pałacu Sztuki. W latach 1904–1908 pracował wraz z Włodzimierzem Tetmajerem nad polichromią w kościele parafialnym w Sosnowcu. Zaprojektował witraż do budynku Banku Kredytu Hipotecznego (obecnie Izba Rzemieślnicza) na ul. św. Anny (1908) i witraż przedstawiający Irenę Solską do Jamy Michalika (1910). Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1901).
Był jednym z twórców i promotorów tzw. stylu swojskiego w polskim zdobnictwie, charakteryzującego się wykorzystaniem rodzimych wzorów ludowych. Od 1922 roku do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Nadal projektował meble, tkaniny, mozaiki (fasada Muzeum Przemysłowo-Technicznego) oraz grafikę książkową.
3 sierpnia 1949 wybrał się do Teatru im. Słowackiego na przedstawienie, podczas którego zasłabł. Mimo szybkiej pomocy zmarł tego samego dnia w szpitalu. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim.
Za Fundacją Muzeum Wojciecha Weissa:
Józef Sperling (1884-1949) kreator i przedsiębiorca, który skupił artystyczne środowisko Młodej Polski wokół takich realizacji jak: wystrój Jamy Michalika, Kawiarni Noworolski, Sanatorium Dłuskich, czy wyposażenia wnętrz na wystawie Architektury i Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym w 1912 roku w Krakowie. Dzięki szerokim kontaktom międzynarodowym, Sperling współpracował, ze środowiskiem wiedeńskim, łącząc doświadczenia Josefa Hoffmanna i Warsztatów Wiedeńskich z działaniami polskich artystów, skupionych wokół Polskiej Sztuki Stosowanej. Jego dom przy ul. Sławkowskiej 12 jest obecnie siedzibą Zofia Weiss Galle. Tworzył sam lub wykonywał przedmioty za zamówienie. Jego skład komisowy przy ul. Szczepańskiej 7 w Krakowie był punktem odniesienia w zakresie nowoczesnego i gustownego urządzania wnętrz.
Stan bardzo dobry -. Wymaga oczyszczenia z nalotu. Kompletna i bez wgnieceń.
Do zakupu dołączamy certyfikat przedmiotu Galerii Via.
