Wymiary: wymiar obrazu 78x78 cm
wymiary obiektów przestrzennych:
14 x 17 x 17 cm
8 x 17 x 17 cm
5 x 17 x 17 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '[wskazówki montażowe] | ADAM MARCZYŃSKI "DEKOMPOZYCJA ZDET. 3" 1972 78x78'
sygnowany i opisany na odwrociach obiektów przestrzennych
na odwrociach trzech obiektów przestrzennych nalepki DESA Works of Modern Art - Foreign Trade Company
Pochodzenie
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Adam Marczyński, Galeria Krzysztofory, Kraków, grudzień 1972-styczeń 1973
„Polnische Kunst nach 1973. Lyrische und geometrische Abstraktion”, Galerie Lauter, Mannheim, 3.11-2.12.1973
Adam Marczyński, Galeria 72, Chełm, 20.02-20.03.1975
Adam Marczyński. Prace z lat 1970-1975, Galeria Uniwersytecka, BWA Uniwersytet Śląski, Cieszyn, styczeń-luty 1986
Adam Marczyński (1908-1985), Galeria Bunkier Sztuki, Kraków, 18.12.1999-16.01.2000
Literatura
Adam Marczyński, katalog wystawy, Galeria Krzysztofory, Kraków 1972 (il.)
Mariusz Hermansdorfer, Adam Marczyński, „Odra”, nr 7/8, 1973, s. 72 (il.; jako „Dekompozycja”)
Adam Marczyński, katalog wystawy, Galeria 72, Chełm 1975, nlb. (il.; jako „Dekompozycja 16”)
Bożena Kowalska, Adam Marczyński 1908-1985, „Projekt”, nr 3, 1985, s. 10 (il. nr 33)
Adam Marczyński. Prace z lat 1970-1975, katalog wystawy, Galeria Uniwersytecka, BWA Uniwersytet Śląski, Cieszyn 1986, poz. kat. 2, nlb.
Adam Marczyński. Malarstwo, red. Janusz Orbitowski, Kraków 1998, nlb. (il.)
Katarzyna Bik, Zapomniany Klasyk, „Gazeta Wyborcza” (Kraków, dodatek „Gazeta w Krakowie”), nr 3, 2000 (il.)
Biogram
W latach 1929-36 studiował w krakowskiej ASP. W latach 30. związał się z Grupą Krakowską, uczestniczył również w jej reaktywowaniu w 1957. Jego udział w pracach Stowarzyszenia związany był z niekiedy ostrym konfliktem z T. Kantorem oraz jego najbliższym "otoczeniem". Wydaje się, że Adam Marczyński - obok M. Jaremy - był najwybitniejszym malarzem Grupy. Od 1945 aż do emerytury pracował na ASP, gdzie prowadził pracownię malarstwa. Od 1950 był jej profesorem. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię. Jest autorem cenionych polichromii kościelnych (Nowy Wiśnicz, Katedra w Tarnowie, Ratułów, Brzesko, Sokołów Małopolski). Był autorem ilustracji książkowych - "Niebieskie kartki" A. Rudnickiego, "Porwanie w Tiutiurlistanie" W. Żukrowskiego, "Pamiętniki" Paska, "Niespokojne godziny" I. Jurgielewiczowej i in. Jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy. We wczesnych pracach Marczyńskiego widoczne są wpływy kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne kompozycje inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miro. Kolejny etap jego twórczości przypada na lata 60. - artysta włączył się wówczas w nurt malarstwa materii, tworząc kolaże - z połamanych desek, częściowo spalonych listewek, arkuszy forniru, kawałków tektury i zardzewiałej blachy . W latach 70. wykonywał kompozycje z niewielkich kasetonów o uchylnych, ruchomych ścianach.