Epiphone Noel Gallagher Signature Supernova, Korea Południowa, 2003, Gitara elektryczna typu Semi-Hollow Body

Literatura
Lady Pank, „Mój świat bez Ciebie”, wideoklip, reż. D. Szermanowicz & L. Tunikowski, 2011

Biogram
Sygnowany instrument Noela Gallaghera, gitarzysty Oasis. Ten konkretny model wzorowany jest na Gibsonie ES3-35 – kultowej gitarze, która swego czasu stanowiła odpowiedź na problem gitarzystów jazzowych, którzy lubili brzmienia gitar typu „Archtop” (wielkich pudeł, których używano w latach 40. zanim powstały gitary solid-body), ale nie podobało im się brzmienie gitar solid-body, które jest czymś innym. Model ES3-35 jest połączeniem tych dwóch światów – korpus stanowi pełne drewno, a po obu stronach skrzydeł mieszczą się wycięcia w środku (w miejscu gdzie są „F-ki skrzypcowe”). Dzięki temu dało się dalej utrzymać brzmienie gitar „Archtop”, jednocześnie czyniąc gitarę odporną na sprzęganie, co oznaczał to, że można na niej głośniej grać (i co o jest największą zaletą gitar solid-body). Powstała pod koniec XX w. amerykańska firma Epiphone, niemal od początku swojego istnienia konkurowała z Gibsonem w segmencie gitar„Archtop”. Finalnie Gibson wchłonął markę i sprzedawał swoje tańsze modele jako Epiphone, poszerzając w ten sposób swoje wpływy i docierając do większej ilości odbiorców. Po latach Gibson zrezygnował z tej dwutorowości. Ten konkretny instrument to jest oczywiście repliką sygnowanej gitary Noeal, która była tworzona we współpracy z nim. Zarówno patent na kolor, jak i brytyjska flaga były jego pomysłami. Sam zespół wywodzi się z gatunku „brit pop” – brytyjskie uderzenie, stąd też brytyjski akcent. Choć gitara zbudowana jest jak Gibson ES3-35, to w tym przypadku nie jest to budżetowa wersja Gibsona, jako że sygnowane gitary do takich nie należą. Jak wspomina Jan Borysewicz, czasem spontanicznie używał jej podczas koncertów.

Aby oddać hołd Noelowi Gallagherowi – gitarzyście i głównemu kompozytorowi grupy Oasis – w 1997 roku Epiphone wypuścił serię gitar sygnowanych jego nazwiskiem. Model Epiphone Supernova bazował na klasycznej konstrukcji Gibsona ES-335, który pojawił się na rynku w 1960 roku. ES-335 odniósł ogromny sukces, dzięki połączeniu zalet nowoczesnych gitar typu solid-body z klasycznymi cechami gitar archtop. Pełny klonowy blok biegnący wzdłuż laminowanego pudła rezonansowego minimalizował skłonność do sprzężenia, typową dla gitar hollow-body, jednocześnie zapewniając cieplejsze brzmienie w porównaniu do gitar solid-body.
W porównaniu do modelu 335, w Supernovie wprowadzono kilka zmian – m.in. lokalizację przełącznika przystawek, dłuższą główkę zaczerpniętą z modelu Riviera, gryf wykonany z klonu zamiast mahoniu oraz charakterystyczne malowanie „Union Jack”, które aż krzyczy „Britpop”.