Kat Garstka (ur. 1977), "Sen Olgi", 2024

Literatura
"Olga Boznańska - patrząc na artystkę z dzisiejszej perspektywy, widzę w niej ekscentryczną, wycofaną, odstającą od ogółu postać, lecz jednocześnie kobietę pełną wrażliwości, osobistej odwagi oraz pracowitości. W swojej interpretacji Boznańskiej chciałam zawrzeć kilka ważnych z mojego punktu widzenia aspektów, przede wszystkim jej niezapomniane melancholijne spojrzenie, które jakby bez słów określało jej charakter, oraz jej miłość do kwiatów. Dodatkowo w portrecie chciałam zsyntetyzować plastycznie kilka ważnych wątków z jej życia. Mianowicie w jej późniejszych pracach tworzonych na kartonach, decyzją artystyczna, było pomijać tło. Boznańska nie skupiała się na nim, a może właśnie ten brak dopracowania był ważnym przekazem, że liczy się tylko duch a nie materia? Oraz fakt, że żyła, jak chciała poza wyznaczoną rolą społeczną. Chciałam te fakty uwzględnić w mojej pracy, zdecydowałam, że umieszczę jej portret za wydartą sylwetką z kartonu, zamyślona kobieta-ogród wpisana z jednej strony w sztywne “kartonowe” ramy epoki, dyktujące wygląd, zachowanie, rolę a z drugiej strony wydartą przez nią sylwetką na jej własnych zasadach. Kobiety tamtych czasów z reguły były wpisane w określoną rolę społeczną, a kiedy wymykały się temu opisowi, musiały mocniej niż mężczyźni walczyć o własny styl życia. Odnoszę się do tu do płci, artystki ponieważ niniejsza zbiorowa wystawa jest dedykowana kobietom i o kobietach. Lecz poza kontekstem projektu Herstory można by ocenić jej wyjątkowy styl malarski pomijając jej płeć- ponieważ jej talent broni się sam a w sztuce tak właśnie powinno być. Jako współczesna artystka bardzo doceniam szlaki, które przetarły artystki dawnych lat, choć czasami mam wrażenie, że trudno dziś sobie wyobrazić przeszkody z jakimi się wtedy na co dzień borykały. Jako malarka, widzę, że jej kreatywność, wrażliwość i niezłomność skupiały się na zobrazowaniu esensji portretowanego człowieka- spojrzeniu. Dla mnie esencją jej stylu jest połączenie realistycznych detali twarzy, czy dłoni, zmyślnie zatopionych w przepełnionej ulotną, abstrakcyjną, oddychającą materią malarską lekko położoną na pozostałej powierzchni obrazu. Tło obrazów jest jak żywa mgła, która otula postacie. Stonowana paleta barwna, była odważną ripostą na ówczesny zachwyt impresjonistów kolorami. Dziś już nas to nie zaskakuje, ponieważ mamy dostęp do milionów przykładów zestawień kolorystycznych, aranżacji, designów czy wreszcie AI. W tamtych czasach jednak wszystko, absolutnie wszystko, trzeba było odkrywać samodzielnie, powoli i mozolnie. W związku z tym, jej wyrafinowanie kolorystyczne jest godne podziwu. Jej wrażliwość i cierpliwość w nakładaniu farby, odwaga, by pomijać nieistotne detale i skupić się tylko na esencji postaci, czy martwej natury, a zwłaszcza kwiatów, są zachwycające, doceniane jak w jej czasach, tak i obecnie. Boznańska często malowała w portretach swoich modeli skupione, lekko wpatrzone w widza hipnotyczne oczy. Osobiście mam wrażenie, że z wielu jej portretów patrzy na nas jej własne, melancholijne spojrzenie."

KAT GARSTKA

Biogram
Artystka o podwójnym, czesko-polskim obywatelstwie, malarka i motiondesignerka tworząca również w przestrzeni cyfrowej oraz VR (virtual reality). Jej życie i twórczość rozpięte są między Warszawą a Ostravą, a ta geograficzna dwoistość i graniczność stają się również tematem i kontekstem jej sztuki.

Edukację artystyczną rozpoczęła w czeskiej Ostrawie, gdzie w 1996 roku ukończyła średnią szkołę plastyczną. W 2004 obroniła dyplom magisterski z malarstwa na Uniwersytecie Zielonogórskim w pracowni prof. Ryszarda Woźniaka, współtwórcy głośnej formacji artystycznej Gruppa. W latach 1997-2002 studiowała na wydziale malarstwa Europejskiej Akademii Sztuk (European Academy of Arts) w Warszawie.

Jej prace pokazywane były m.in. w czeskiej Galerie Mlejn w Ostrawie (2005), na warszawskich wystawach „Surreal” (2011) i „Nieograniczona Przestrzeń Sztuki” (2012) czy „Inne” (2013) oraz na sopockiej wystawie „Młoda sztuka”, prezentującej prace 71 najciekawszych młodych polskich twórców.

Jej styl łączy tradycyjne malarstwo z najnowszymi technikami animacji. Często stosuje średniowieczną technikę malowania laserunkami, ale z wykorzystaniem współczesnych barwników. Czerpie z tradycji klasycznego malarstwa portretowego i pejzażowego, ale pogłębia je o psychologiczną hipotezę, w wyniku czego portret staje się w istocie manifestacją marzeń, snów i fantazji malowanych postaci. Bohaterami jej obrazów są przeważnie poddawane malarskiej psychoanalizie kobiety, które wspólnie tworzą przekonującą narrację herstory. Abstrakcyjna struktura i surrealistyczny pejzaż stapiają się z postacią, tworząc nieoczywiste tropy do jej interpretacji. Wszystko po to, żeby dotrzeć do esencji osobowości.