olej/płótno
71 x 41 cm
sygnowany p.d.: „M.W./99"
Marian Wawrzeniecki (1863-1943)
Urodził się w 1863 roku w Warszawie. Uczył się malarstwa u Polikarpa Gumińskiego oraz u Wojciecha Gersona. Od 1884 roku uczęszczał na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uczył się pod okiem Jana Matejki, L.Loefflera i F. Cynka. W tym samym roku wyjechał na Akademię Sztuk Pięknych w Monachium gdzie pobierał nauki m.in. u Paula Neuna. W 1886 roku wznowił nauki na krakowskiej uczelni, jednak po roku ją opuścił. W 1890 r. wrócił do Monachium oraz podróżował po Włoszech i Bułgarii. W 1895 r. zamieszkał w Warszawie. Ilustrował książki i tworzył ekslibrisy. Współpracował z czasopismami różnymi organizacjami m.in. z “Chimerą”. Należał do Stowarzyszenia Artystów “Odłam”. Pisał również artykuły z historii sztuki oraz pracował jako archeolog.
Zależało mu żeby w swoich obrazach pokazywać nie tylko sceny z przeszłości, ale także osobiste idee artysty jako badacza. W początkowej twórczości dominował realizm. Z czasem w swoich dziełach zgłębiał tematykę przemijania i śmierci oraz seksualności i pożądania. Malował płaską plamą barwną i używał grubych konturów, zachowując przy tym dekoracyjność poszczególnych elementów. W swojej twórczości nawiązywał do kultury słowiańskiej i na jego obrazach często można dostrzec symbole słowiańskie.
