olej na płótnie, 30x24cm w świetle oprawy,sygn.p.d.J.W.
Malarz, grafik i pedagog. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
– malarstwo u Floriana Cynka, Jana Stanisławskiego i Leona
Wyczółkowskiego (1902-1909), a grafikę u Józefa Pankiewicza (1905-1906
oraz 1911-1912). Lata 1904-1905 spędził we Włoszech. Od 1910 prowadził
zajęcia ze studentami krakowskiej ASP, początkowo jako instruktor,
później kierownik kursu grafiki, a od 1929 jako profesor w Katedrze
Grafiki. Należał do artystycznych ugrupowań: "Pięciu" "Kolor" i
"Zwornik". W 1937 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia
Polski, otrzymał także złoty medal na międzynarodowej wystawie "Sztuka i
Technika" w Paryżu. Uczestniczył w licznych wystawach pokazując na nich
swoje obrazy i grafiki. Jako uczeń Stanisławskiego malował przede
wszystkim pejzaże. Jako grafik zajmował się litografią i technikami
metalowymi (miedzioryt, akwaforta). W 1909 wydał tekę Autolitografii
zawierającą dziesięć plansz poświęconych głównie zabytkom Krakowa. Jego
litografie weszły także w skład kilku tek zbiorowych: Teki graficznej
Grupy Pięciu (1908), Teki graficznej 1 (1909), Kraków 1911 (1911), teki
Kraków; 6 autolitografij (po 1926) oraz teki Stary Kraków w
miedziorytach (1939). Liczne prace artysty znajdują się, m.in. w
zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie i Warszawie.
