Alicja Halicka, MARTWA NATURA Z OBRANYM JABŁKIEM, 1930

55,5 x 46,5cm - olej, płótno sygn. p.d.: Halicka

Na odwrocie papierowa nalepka (druk): HAL 02; obok zapiski kolekcjonera.

 

Proweniencja:

W roku 1992 obraz został zakupiony od Marka Mielniczuka do kolekcji Toma Podla (Podlasińskiego, 1938-2011) – amerykańskiego inżyniera i przedsiębiorcy o polskich korzeniach. Kolekcja Toma Podla była jednym z największych na świecie prywatnych zbiorów sztuki polskiej. Na kolekcję składały się dzieła polskich malarzy końca XIX i pocz. XX w., m.in. Chełmońskiego, Ślewińskiego, Boznańskiej, Pankiewicza, Kislinga, Zaka, Makowskiego, Muter, Stanisławskiego, Malczewskiego, Mehoffera. W r. 2002 była ona prezentowana w Muzeach Narodowych w Krakowie i Wrocławiu oraz w Zachęcie.

 

Obraz wystawiany i reprodukowany:

– A. Król, A. Tanikowski, Kolory tożsamości. Sztuka polska z amerykańskiej kolekcji Toma Podla, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2001, s. 219, nr kat. 114;

– K. Zagrodzki, A. Winiarski, Alicja Halicka – Mistrzowie École de Paris, Wydawnictwo Muza SA, Warszawa 2011, s. 66-67, il. s. 67.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Alicja Halicka (Kraków 1889 - Paryż 1974) – malarka, ilustratorka, scenograf – uczennica Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza i Wojciecha Weissa w prywatnej Szkole Marii Niedzielskiej w Krakowie. W młodości wiele podróżowała po Europie. W 1912 krótko studiowała w Monachium; pod koniec tegoż roku przyjechała do Paryża. Tu, w Académie Ranson uzupełniała wykształcenie w pracowni Maurice’a Denisa i Paula Sérusiera. W 1913 poślubiła malarza Ludwika Marcoussisa (1878/83-1941). Podczas I wojny światowej przebywała w Normandii. W latach dwudziestych stale mieszkała w Paryżu, gdzie m. in. pracowała jako dekoratorka i projektantka mody. W latach 1935-1938 kilkakrotnie podróżowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie m.in. projektowała dekoracje i kostiumy do baletu Le jardin public, wystawionego przez Ballets Russes de Monte Carlo w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Jako scenograf współpracowała też z American Ballet przy Pocałunku wróżki, wystawionym również w nowojorskiej Metropolitan Opera. W latach II wojny światowej przebywała na południu Francji, m.in. Vichy, Cusset (gdzie w 1941 zmarł L. Marcoussis) i w Marsylii. Po 1945 wiele podróżowała, dwukrotnie była w Indiach (1947 i 1952), odwiedziła Polskę (1952 i 1956) i ZSRR (1960). Malowała portrety, pejzaże, martwe natury, wnętrza oraz sceny figuralne powstające pod wpływem sztuki francuskiej, zwłaszcza kubizmu. W latach trzydziestych malowała, m.in. widoki Paryża inspirowane obrazami R. Dufy’ego, po wojnie także widoki ze swych licznych podróży. W latach dwudziestych zaczęła tworzyć też, tak zwane, „Romanses Capitonnes” (wytłaczane romanse), specyficzne kompozycje łączące malarstwo, płaskorzeźbę i collage. W 1946 wydała tom wspomnień pt. Hier. Souvenirs (wyd. polskie pt. Wczoraj. Wspomnienia, Kraków 1971). Artystka uczestniczyła w licznych wystawach w galeriach i Salonach paryskich (m.in. Salon d’Automne, Salon des Indépendants, Salon des Tuileries, Salon de Surindépendandants), a także w wystawach w Hadze, Wiedniu, Brukseli, Londynie, Zurychu, Nowym Jorku, Chicago. Miała też szereg wystaw indywidualnych – w Paryżu, Londynie, Filadelfii, po wojnie także w Warszawie i w Indiach (1952).
Uwaga: we wcześniejszej literaturze (także w Wikipedii) dotyczącej Alicji Halickiej pojawiały się różne, sprzeczne zapisy dat jej życia - (1895–1975) lub też (1884–1975). Dopiero kilka lat temu, dzięki odnalezieniu nieznanych wcześniej dokumentów, poznano właściwe daty narodzin i śmierci artystki: 20. 12. 1889 – 30. 12. 1974.