Wyd. Peter Paul Rubens
Akwaforta, miedzioryt/papier żeberkowy, 24,1 x 19,5 cm, 21,8 x 19,2 cm (kompozycja), stan II; sygnowany na matrycy na dolnym marginesie, po lewej stronie: Pet.Paul. Rubenius invenit et excud.; po prawej stronie przywileje wydawnicze: Cum Privilegiis Regis/christianissimi/ serenissimæ infantis/et ordinum confederāt.; pośrodku inskrypcja łacińska: Quis vetet apposito, lumen de lumine tolli, / Mille licet capiant, deperit inde nihil.
Dobra odbitka. Rycina zażółcona, małe rozdarcie dolnego marginesu od słowa inde w dół. Na odwrocie widoczne zagięcie i reperacje: dolny margines podklejony paskiem papieru, podklejone również dwa górne narożniki.
LITERATURA:
- Hollstein’s Dutch and Flemish Etchings, Engravings and Woodcuts, ca. 1450-1700, vol. XX, Amsterdam 1978, s.119, kat.2/I [Rubens]; Hollstein’s Dutch and Flemish Etchings, Engravings and Woodcuts, ca. 1450-1700, vol. XVII, Amsterdam 1976, s.163, kat.48/II [Pontius]; https://www.britishmuseum.org/collection/object/P_Sheepshanks-7263 (dostęp 20.02.2025)
Prezentowana rycina znana jest z różnych wersji. W wielu publikacjach można spotkać się z hipotezą, że rycinę w technice akwaforty wykonał własnoręcznie sam P.P. Rubens. Jemu przypisany jest stan bez dodania napisów na matrycy. Zachowała się odbitka contre-épreuve w zbiorach The British Museum z wykonaną przez artystę korektą. Jako współautor ryciny wymieniany jest, pracujący z Rubensem, malarz i rysownik Abraham van Diepenbeeck (1596-1675). Następnie dodano rylec oraz napisy pod kompozycją i wówczas tę pracę przypisano innym rytownikom Paulowi Pontiusowi lub Lucasowi Vorstermanowi. Łaciński dwuwiersz widoczny w dolnej części ryciny pochodzi ze Sztuki kochania Owidiusza. Sam obraz, według którego powstała rycina, znajdował się w posiadaniu Rubensa aż do jego śmierci. Dzisiaj można go zobaczyć w zbiorach Mauritshuis w Hadze.
SZKOŁA GRAFICZNA RUBENSA
była związana z działalnością jednego z najwybitniejszych artystów doby baroku, który docenił znaczenie grafiki reprodukcyjnej dla rozpowszechniania swojej twórczości. Zatrudniał w swoim warsztacie wybitnych rytowników, którzy mieli za zadanie reprodukować prace malarskie i rysunkowe mistrza. Sam Rubens, dbając o wysoki poziom artystyczny tworzonych rycin, przygotowywał szkice olejne i rysunki, a odbitki próbne ( w tym wykonane metodą contre-épreuve ) osobiście retuszował. W różnych okresach współpracowało z malarzem ok. 100 rytowników, wykonując swoje prace w różnych technikach graficznych. Warsztat działał do śmierci artysty w 1640 r.
