Krzysztof i Michał Powałka, Próba sił

giclee, płótno, 75x75 cm, oprawione

W oprawie: 98,0 x 98,0 cm
Nr 5/15
Dla zwycięzcy aukcji dodatkowo Kalendarz Artystyczny na 2025 r. (format A2) z obrazami Jarosława Jaśnikowskiego "Przestworza Surrealizmu”

O Artystach:
Krzysztof Powałka jest współczesnym malarzem „zaangażowanym”, tworzącym w nawiązaniu do rzeczywistości i opowiadający o niej. Jego ulubioną technika jest malarstwo olejne, choć nie stroni też od tuszu, czy sztuk rysunkowych. W swej twórczości wplata „rzeczywistość” w sztukę, opowiada o niej, pokazuje inne drogi, a czasami lepszy świat. Lepszy to nie znaczy całkiem nowy, wymyślony, nierealny… Chodzi tu o udoskonalenie i pokazanie, że nasza rzeczywistość w której żyjemy, często brutalna i ohydna, może być piękna i kolorowa. Ciemna strona świata, która wychodzi na jaw poprzez jego obrazy, skłania do zastanowienia, skonfrontowania się z nią i wyciągnięcia wniosków, które być może zaistnieją w świecie rzeczywistym. I tym samym przyczynią się do jego minimalnej zmiany…

Michał Powałka to artysta malarz, który aktualnie poświęcił się całkowicie malarstwu olejnemu i przy jego pomocy szuka swojej indywidualnej drogi rozwoju artystycznego. Tworzy swoje malarskie kompozycje na pograniczu realizmu i surrealizmu. Oprócz tkanki malarskiej w jego obrazach widać tez silny wpływ ilustracji i grafiki, zwłaszcza podczas komponowania przedstawień malarskich. W centrum rozważań artystycznych stawia człowieka. Ciało ludzkie, anatomia, wnętrze człowieka i deformacje kunsztownie przedstawione pod względem formalnym pozwalają wniknąć „w głąb psychologicznej prawdy o ludzkiej naturze”.
Michał Powałka: „Ciało jest dla mnie „tworzywem” i ideą, ciało piękne i brzydkie zarazem (jedno nie wyklucza drugiego), a wszystko to dzięki osi czasu, w którą jesteśmy wpisani. Bo czas nas zmienia, również fizycznie, jak np. w moim obrazie „Timeline”. Dzisiaj najczęściej traktuje się ciało bardzo przedmiotowo. Unika się refleksji na temat ekspresji ruchu, emocjonalności formy, piękna gestu. Rozmowy na taki temat często kończą się śmiechem i spłyceniem wątku do bardzo przyziemnego. Generalnie każda rozmowa związana z uczuciami jest odrzucana. Ludzie nie potrafią o tym mówić, boją się, zamykają. Pokazuję, że tak nie powinno być. Nagie ciało ludzkie łączy człowieka na przestrzeni wieków. W wielu obrazach staram się, by samo przedstawienia ludzkiego ciała – męskiego, czy kobiecego – oddawało emocjonalny charakter sytuacji, było wielopłaszczyznowe, ponadczasowe.