litografia, papier, 42 x 33 cm
litografia barwna, papier litograficzny o wysokiej gramaturze; 42 x 33 cm w świetle passe – partout o wym. 60 x 50 cm; sygn. na płycie pod kompozycją p. d. „Miro” oraz numerowana ołówkiem „61/100”. Sucha pieczęć: „S.P.A.D.E.M. Paris” (SPADEM jest francuskim odpowiednikiem polskiego ZAIKS).
Joan Miró urodził się w 1893 roku w Barcelonie i stał się jednym z czołowych artystów XX wieku. Jego twórczość ewoluowała od realizmu do stylu, który był silnie zainspirowany surrealizmem, ale także zawierał elementy dadaizmu i abstrakcji. Przez całą swoją karierę Miró eksperymentował z różnymi mediami, w tym malarstwem, rzeźbą, ceramiką i grafiką. Obraz „Długa droga” (oryginalny tytuł: Le long chemin) autorstwa Joana Miró jest doskonałym przykładem jego unikalnego stylu, który łączy surrealizm z abstrakcją, tworząc dzieła pełne kolorów, kształtów i symboli. Miró, hiszpański artysta, znany był z rozwijania nowatorskiego języka wizualnego, który wyrażał się poprzez użycie uproszczonych form i żywych kolorów. Obraz Joana Miró „Długa droga” z 1978 roku, utrzymany w zgaszonych brązach, jest szczególnym dziełem w jego twórczości. Choć Miró jest często kojarzony z żywymi, jaskrawymi kolorami, ten obraz pokazuje bardziej stonowaną paletę barw, co nadaje mu inny nastrój i wymiar. „Długa droga” z 1978 roku wyróżnia się nie tylko kolorystyką, ale także kompozycją i nastrojem, który odbiega od wcześniejszych, bardziej żywiołowych prac Miró.
W latach 70. XX wieku Miró kontynuował swoje eksperymenty z różnymi mediami i stylami. Był już wtedy uznanym artystą, a jego twórczość ewoluowała w kierunku bardziej abstrakcyjnych i minimalistycznych form. W tym okresie Miró często badał tematy związane z naturą, kosmosem i ludzką kondycją, używając bardziej subtelnych kolorów i bardziej introspekcyjnych motywów.
„Długa droga” z 1978 roku pokazuje bardziej refleksyjną i stonowaną stronę twórczości Joana Miró. Używając zgaszonych brązów, artysta tworzy dzieło, które jest zarówno ciepłe, jak i introspekcyjne. Obraz ten zachęca do kontemplacji nad podróżą życia, przemijaniem i bliskością z naturą. To dzieło Miró jest doskonałym przykładem jego zdolności do eksplorowania nowych nastrojów i tematów, zachowując jednocześnie swoje charakterystyczne podejście do formy i koloru.
