Nasza okładkowa pozycja w dziale polskiego pieniądza papierowego i zarazem najpiękniejszy banknot z okresu Królestwa Polskiego jaki gościł na naszych aukcjach!
Wybitny banknot pięciozłotowy z okresu Królestwa Polskiego.
Egzemplarz kompletny i okazowy pod każdym względem!
Niezwykle potrzebna typologicznie pozycja, będąca praktycznie jedynym osiągalnym nominałem emisji datowanej na 1830 rok. Podpis dyrektora banku Niepokoyczycki.
Rzadka odmiana z numeratorem dwucyfrowym (Serya 25) i zarazem najniższy znany numer seryjny notowany na aukcjach w Polsce. Znanych raptem kilka notowań tej odmiany numeratora na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat! Najczęściej spotykaną jest odmiana trzycyfrowa, a jednocyfrowa nie była dotychczas notowana.
Egzemplarz w stanie drukarskiej świeżości o niespotykanej jak na XIX wieczne polskie banknoty prezencji.
Przełamany w poziomie i lżej gięty w pionie oraz nielicznie w obrębie rogów, ale bez jakichkolwiek rozwarstwień papieru oraz wytarć druku na liniach złamań. Krawędzie gładkie, bez skaleczeń. Miejscowe zafalowanie papieru to rezultat niemocnego zawilgocenia. Egzemplarz bez jakichkolwiek śladów ludzkiej ingerencji. Wystarczy spojrzeć na zdjęcie pod światło aby docenić z jak wyśmienicie zachowanym egzemplarzem mamy do czynienia. Papier czysty, jedynie punktowo delikatnie przebarwiony, druk kontrastowy, a suchy stempel spektakularnie zachowany - wręcz nietknięty z wyraźnie zarysowanym orłem dwugłowym w otoku! Okazowy banknot!
Banknot w slabie PMG z oceną PMG 40 (Extremely Fine). Jest to najwyżej oceniony egzemplarz w rejestrze PMG. Uważnie przejrzeliśmy dotychczas notowane egzemplarze i nie wliczając muzealnych sztuk, jest to najładniejszy przedstawiciel odmiany z podpisem dyrektora Niepokoyczycki jaki kiedykolwiek gościł na aukcjach w Polsce. Dotarliśmy do jednego egzemplarza równie ładnego w Kolekcji Lucow, ale z podpisem Lubowidzki.
Banknoty z okresu Królestwa Polskiego tej klasy notowane są raz na kolekcjonerskie pokolenie. Najlepiej zachowana sztuka kiedykolwiek notowana na aukcjach, z najwyższą notą w rejestrze PMG oraz w rzadkiej odmianie numeratora z najniższym znanym numerem seryjnym. Tak zachowanych i kompletnych banknotów po prostu nie ma!
Nie mamy wątpliwości, że licytacja tej pozycji do czerwoności rozgrzeje salę aukcyjną!
W 1815 roku powstało Królestwo Polskie złączone unią personalną z Imperium Rosyjskim. Odrębność państwowa została zniesiona po upadku powstania listopadowego. Zachowano jedynie odrębność administracyjną. Po powstaniu styczniowym również ona uległa likwidacji.
Pomysł wprowadzenia w Królestwie Polskim pieniądza papierowego pojawił się w 1821 roku. W ten sposób chciano spłacić długi rządów Księstwa Warszawskiego, które musiała uregulować Centralna Komisja Likwidacyjna. 15 kwietnia 1823 roku car Aleksander I wydał dekret na mocy którego ustanowił bilety kasowe w złotych polskich.
Nominały: 5, 10, 50 i 100 złotych z datą emisji 1824 wydrukowano w Fabryce Asygnat w Petersburgu. Pierwotnie przy ich wymianie na monetę kruszcową miała być potrącana prowizja w wysokości 2% ich wartości. Ostatecznie nie zdecydowano się wprowadzić ich do obiegu. Zrobił to dopiero, utworzony w 1828 roku, Bank Polski.
Po otwarciu banku emisyjnego w Królestwie Polskim łączny nakład pieniądza papierowego okazał się zbyt mały. Dodatkowo wydrukowane w 1824 roku bilety wykonane były na słabej jakości papierze i łatwo ulegały zniszczeniu. Z tego powodu przygotowano bilety o nowej szacie graficznej z datą emisji 1 maja 1830 roku. W przeciwieństwie do poprzednich emisji pieniędzy papierowych bilety te zdobyły pełne zaufanie społeczne. Przyczyniła się do tego możliwość stałej i pełnej wymiany na pieniądz kruszcowy w kasach banku bez potrącania prowizji przy ich wymianie.
Bilety kasowe z 1824 roku miały formę leżącego prostokąta okolonego ozdobną ramką. Ich projekty wzorowane były na asygnatach rosyjskich. Były to pierwsze pieniądze papierowe drukowane dwustronnie. U góry, w centrum ramy znajduje się okrągłe pole z herbem Królestwa Polskiego. W 1828 powstały nowe wzory pieniądza papierowego na których zabrakło Orła Białego. Znajduje się on na suchej pieczęci Banku Polskiego jako element herbu królestwa kongresowego.
Po wybuchu powstania listopadowego ludność gromadziła pieniądz kruszcowy co wymusiło emisję pieniądza papierowego o niskich nominałach. Rząd Narodowy upoważnił Bank Polski do emisji nominałów 1 i 2 złote. Jednak do obiegu trafił jedynie niższy nominał z datą roczną 1831. Był to jedyny banknot suwerennego państwa polskiego w XIX wieku.
