Teodor Axentowicz

Teodor Axentowicz - Aukcje

1859 Braszow - 1938 Kraków

Teodor Axentowicz urodził się 13 maja 1859 roku w Braszowie, Rumunia; zmarł 26 sierpnia 1938 roku w Krakowie. Ojciec Deodat był austriackim urzędnikiem sądowym, matka Agnieszka pochodziła z węgierskiej rodziny Plucharschów. Kształcił się w latach 1879-1882 w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni G. Hackla, S. Wagnera i G. Benczura. W okresie 1882-1895 kontynuował studia artystyczne w Paryżu pod kierunkiem E. A. Carolusa-Durana. W latach 1890–1899 odbył wiele podróży do Londynu i Rzymu, gdzie malował portrety kobiet i polskiej arystokracji. W Anglii poznał Izę z Giełgudów, z którą w 1893 roku wziął ślub. Mieli ośmioro dzieci: urodzony jeszcze w Londynie Filip Tomasz Stanisław, zwany Tomym (1893–1915), zginął pod Łuckiem w 1915 r. jako oficer wojska austriackiego, po jego śmierci powstał obraz „Matka nad grobem syna” (1915 r.); córka Gladys (1896 r.); Jan Bronisław (1898–1967), oficer Wojska Polskiego; Jadwiga (1900 r.); Wanda (1901 r.); Irena /Renia/ (1903 r.); Kazimiera Józefa (1905 r.); Jerzy Archibald (1908 r.).

Axentowicz był jednym z najbardziej znanych i cenionych malarzy polskich. Artysta cieszył się uznaniem rodziny cesarskiej Franciszka Józefa, od którego otrzymał nagrodę za wybitne osiągnięcia w zakresie sztuk. Początkowo malował olejno i akwarelą, a po 1890 przede wszystkim mistrzowsko opanowaną techniką pastelu. Powodzenie przyniosły mu zwłaszcza idealizowane wizerunki wytwornych dam oraz wdzięczne portrety dziecięce. Malował też obrazy o tematyce rodzajowej, był jednym z pierwszych malarzy Huculszczyzny i Hucułów. Tworzył obrazy historyczne i kompozycje symboliczne związane z upływem czasu, przemijaniem, starością. Zajmował się także grafiką ilustracyjną i projektowaniem plakatów wystaw. Był autorem projektu witraża dla katedry ormiańskiej we Lwowie (1895), który nie został zrealizowany. Był również współzałożycielem towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków w Krakowie oraz wiedeńskiej „Secesji” (Secession) i Stowarzyszenia Narodowego Sztuk Pięknych we Francji. W 1910 został rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1928 roku członek honorowy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Wystawiał swoje prace m.in. w Berlinie, Monachium, Londynie, Wiedniu, Rzymie, Wenecji, Paryżu, Chicago.